Woensdag 27 juli 2022 - Van Las Vegas naar Bryce Canyon
Pas tegen 10:00 zijn we helemaal klaar en lopen alvast een keer naar de auto met wat spullen. Helaas redden we het niet in 1 keer, en dat is erg jammer want zo'n themahotel is wel heel erg leuk, maar de afstanden zijn ook erg groot! Ik denk dat we al met al een kwartier bezig zijn om naar de auto te komen. Eerst met de lift naar het casino, dan een stuk lopen naar de liften van de parkeergarage. Maar ja, het is niet anders.
Ik ga nu uitchecken en Jef gaat met de kinderen de rest van onze bagage halen op de kamer. Gelukkig staat er nu nagenoeg geen rij bij de balies, dat scheelt weer.
Het blijkt dat ik al betaald heb voor het parkeren, dus ik hoef alleen maar de kaart van de kamer voor de slagboom en dan moet ' ie opengaan. Ik rij dit keer, en gelukkig...de slagboom gaat open.
We draaien de strip op en kijken nog even goed om ons heen. Wie weet hoe lang het duurt voordat je hier weer bent of wellicht is het wel de laatste keer? Jeffrey is hier nu zelf als 6 keer geweest en dit was mijn 4e keer. De magie was hierdoor wel weg, maar het blijft een bizarre stad om in rond te lopen en je kijkt je ogen uit. Het is echter ook wel weer prima om te vertrekken.
We stellen de navigatie in op Zion National Park, om de canyon overlook trail te doen. Dit park ligt met een kleine omweg toch op onze route en zo kunnen we er toch nog wat van zien. De wandeling die we willen gaan doen vinden we, op de wandeling in de rivier na natuurlijk, toch de leukste van het park.
Het is wel 3 uur rijden helaas, maar aan de andere kant kunnen onze voeten wel wat rust gebruiken. Als we een tijde gereden hebben gaat de klok een uur vooruit. Dat is wel zonde van de tijd, maar ja, straks krijgen we 'm er weer bij natuurlijk. In plaats van half 1 is het dus zo maar half twee. Omdat we moeten plassen stoppen we bij een trading post wat een verrassend leuke stop blijkt te zijn, Er zit een leuk winkeltje bij en een klein dierentuintje. We betalen de entree en kopen 4 wortels zodat we de dieren kunnen voeren. Ze hebben er 4 alpaca's die we erg schattig vinden. Ze zijn ook erg hongerig. Verder zijn er ezels, geiten en een pony. Vooral die laatste is erg grappig als ' ie de wortel probeert te pakken. Hij heeft een enorm geel gebit met grote tanden.
We rijden via Springdale Zion binnen en herkennen het hotel waar we de vorige keer zaten. Dit was echt een prachtig hotel en we nemen even kijkje bij het zwembad en tuin.
Als we het park inrijden moeten we voor de eerste keer de parkpas laten zien die we geleend hebben van de zus van Sander. Dat scheelde toch 80 dollar. Ze vraagt echter om een ID om de handtekening te checken. Oeps. Jef zegt dat we ons paspoort achterin ligt (wat ook zo is) en als ze vraagt van wie de pas is, bluf ik maar dat ' ie van mij is. Ze laat ons gelukkig door maar geeft wel aan dat we een ID moeten kunnen laten zien. Hmmm, dat moeten we anders organiseren dus. De handtekening is uiteraard die van de zus van Sander en niet van ons. Ik teken daarom op de achterkant van mijn cc haar handtekening na. Ik hoop dat dit goed gaat bij het volgende nationale park haha.
We gaan via de tunnel naar de oostkant van het park en moeten daar even stoppen. Nemen we gelijk even een fotootje.
Gelijk na de tunnel is het beginpunt van de wandeling en gelukkig is er plek op het kleine parkeerplaatsje. Het is overigens zeer dreigend in de lucht. De lucht de zwart en het begint te spetteren. Heel in de verte zien we onweer. We denken dat het wel kan, dus we beginnen aan de wandeling, die je naar een zeer mooi uitzichtpunt brengt. Je kan dan heel de vallei inkijken en de wandeling is vooral leuk omdat je over rotsen moet klimmen. Best spectaculair want lang niet overal is een hekje voor geplaatst. De laatste keer dat wij hier waren moesten we Jasper (toen 6) goed in de gaten houden en nu....eigenlijk ook ;-). Hij vindt het erg leuk om over de rotsen te klimmen en letterlijk het randje op te zoeken. Wij vinden dat uiteraard wat minder.
Na zo'n 20 minuten bereiken we het eindpunt en het uitzicht is spectaculair.
We blijven hier een klein tijdje en keren dan weer terug. Ca. 45 minuten later zijn we weer bij de auto en vervolgen we onze weg naar Bryce Canyon, Het is nog 1,5 uur rijden. Onderweg komen we nog langs Checkerboard Mesa, ook wel het schaakbord genoemd.
We hebben best wel wat regen onderweg maar als we eenmaal Bryce naderen is het gelukkig droog. Omdat we niet echt geluncht hebben hebben we allemaal trek. Ik check snel in (wat een verademing vergeleken bij het Paris Hotel) en bekijken de kamer. We gaan daarna snel naar het restaurant bij de Ruby's Inn. We melden ons bij de balie en hoeven nu maar 10 minuutjes te wachten. We kijken even in de leuke winkel die hier ook is en al snel kunnen we aan tafel,
Er blijkt ook een buffet te zijn waar Isabel en ik voor kiezen. Zo kunnen we gelijk aanvallen! Het buffet is erg lekker en bestaat uit salade, soep en uiteraard warm eten. Als dessert is er ijs en taart. Toe maar!
Jasper keist de cheesburger en Jef gaat voor de steak en een biertje. Jasper krijgt al snel zijn cheeseburger en Isabel zijn ook al bijna toe aan het dessert en Jef kijkt beteuterd want hij moet wel wat lang wachten. Maar goed, uiteindelijk komt 'ie en het was het wachten waard.
Na het eten (we zijn om 20:00 klaar) kleden we ons om om naar het binnenzwembad te gaan van het hotel aan de overkant, de BW Ruby's Inn. Helaas is het weer niet mooi genoeg om de zonsondergang te bekijken dus het park bewaren we voor morgen met hopelijk een zonnetje erbij.
Het zwembad is klein maar fijn en vooral Isabel en Jasper hadden wel erg veel zin om even te zwemmen. Ze verkozen het boven de rodeo show waar we ook wel oren naar hadden. Maar het is hier best fris dus daarom kozen ze voor het zwembad.
Prima, ik werk in het zwembad mijn blog bij zodat ik vanavond ook eens op tijd naar bed kan. Morgen wandelen in Bryce!
Comments
Post a Comment