Maandag 1 augustus 2022 - Van de Grand Canyon naar Sedona
We hebben de wekker gezet om 05:05 omdat we de zonsopgang willen zien hier in de Grand Canyon. Isabel wil wel weer mee en Jasper kiest voor zijn bedje. Om 05:15 lopen we naar buiten en binnen 20 stappen staan we aan de rim. Het is gelukkig onbewolkt buiten, dus dat is echt een opluchting.
We moeten een tijdje wachten totdat de zon opkomt en we lopen daardoor een beetje op en neer, niet wetende wat nu de beste plek zal zijn. Her en der verzamelen zich wat mensen. De zon komt op en hij schijn mooi in de canyon, maar ik denk wel dat zonsondergang mooier is hier.
Jef en ik gaan niet meer naar bed, het is inmiddels al half zeven. Ik ga lekker douchen (op de gang) en Jef begint aan zijn ontbijt op de kamer. Ik neem er ruim te tijd voor en ga daarna ook ontbijten.
Hierna gaan we een stukje lopen langs de rim, het is zo mooi weer! De zon staat al wat hoger uiteraard en het is nu heerlijk warm. We zien het begin van de Bright Angel Trail en besluiten een stukje hiervan te lopen. We horen een gezin met zeurende kinderen. De moeder wil heel graag de trail lopen, maar haar dochter van ca. 9 jaar weigert dit. Ze refereert aan ons " look at those people, the are just walking"! Ik denk dat ze een beetje jaloers is op ons, maar zij weet natuurlijk niet dat onze pubers gewoon nog op bed liggen :-)
We lopen een stukje naar beneden en komen bij een soort tunnel in een rots.
Er zijn best veel mensen die gaan wandeling hoewel je er behoorlijk voor wordt gewaarschuwd dat het een zware trail is. Ik weet uiteraard niet tot hoever ze gaan. Wij gaan redelijk snel weer omhoog, en dat is nu al best pittig. Respect voor de mensen die dit straks moeten doen in de volle zon.
We lopen een stukje verder naar links over de rim trail en op een gegeven moment poseert een eekhoorn zo mooi voor ons voor de canyon. Geweldig!
Na een tijdje lopen we weer terug naar de kamer om de kinderen wakker te maken. We hadden ze al een appje gestuurd met het verzoek op te staan, maar als we op de kamer aankomen liggen ze nog lekker te ronken. Isabel dacht dat ze niet meer zou kunnen slapen maar gelukkig lukte dat dus wel.
Ze maken zich klaar en gaan ontbijten. Wij pakken de koffers weer in en al met al zijn we pas 10:15 helemaal klaar. Ik check uit en we lopen naar de bushalte om langs de uitzichtpunten langs de westkant van de rim te gaan. Poeh, die is druk zeg! Dat zien we niet zitten en besluiten te lopen naar de volgende bushalte. Het gaat wel enigszins omhoog en het is behoorlijk warm dus die mevrouw van vanmorgen hoeft niet meer jaloers op ons te zijn ;-)
We komen gelukkig snel bij de volgende halte en de bus komt al snel. We mogen instappen dus dit was een goede move!
We stappen uit bij Powell Point en wow, het uitzicht op de canyon is hier fantastisch. Toch wel een stukje mooier dan bij onze lodge, omdat je hier een weidser uitzicht hebt.
Als we weer terugkeren komt net de bus aan dus die pakken we naar Hopi Point, wat ook weer erg mooi is. Wat een cadeautje, dit mooie weer en felle zon in de canyon. We kunnen ook erg ver kijken vandaag.
Uiteindelijk pakken we de bus naar de laatste halte, bij Hermit's Rest. Hier is een winkeltje bij en een soort snackbar. Isabel en Jasper nemen een ijsje en Jef en ik delen een chicken salad wrap. We eten het op in de schaduw en zitten op een boomstam. Wie heeft het.
We lopen dan weer naar de bushalte en wachten in de warmte op de bus. Als 'ie eraan komt zijn we blij maar wat denk je....de buschauffeur doet de bus dicht en gaat even uitgebreid naar het toilet. We moeten in de rij blijven staan want er staan meer mensen dan plekken in de bus en we willen uiteraard allemaal met deze bus mee. We staan gelukkig redelijk vooraan. Als de chauffeur eindelijk terug komt blijkt het een ontzettend autoritaire man te zijn die er vreselijk veel genot aan beleeft om mensen de les te leren. This is my bus and on my bus you wear your mask. If you don't like it you can walk! Hij bepaalt wanneer je op de bus mag stappen en hij laat zonder pardon mensen staan als hij vindt dat de bus te vol is. Op zich wel vermakelijk want wij zitten lekker in de bus op weg naar the village waar onze auto staat.
Eenmaal aangekomen bij the village lopen we naar de auto en Jef heeft daar het plan opgevat om met Hertz te bellen omdat we al een tijd de melding krijgen dat de olie vervangen moet worden. Het telefoongsprek duurt erg lang en we verstaan de dame met het zware accent slecht. Het is ons na 20 minuten niet helemaal duidelijk wat er nu moet gebeuren, maar volgens ons hebben we 2 opties...of de olie laten vervangen of een andere auto meenemen. Maar we moeten zelf weer bellen als we in Sedona zijn, Nou ja, dat zullen we dan maar doen.
We rijden bij de zuidelijke ingang het park uit op weg naar Sedona. Eerst uiteraard nog even een foto bij het entree bord.
Eenmaal onderweg val ik al snel in slaap, het was tenslotte vroeg vanmorgen. Ik word pas wakker als Jef stort bij Mc Donalds. We halen een milkshake en ik kies voor een ijsje. Jef smeert ondertussen een boterham vanuit de kofferbak.
We hebben nog 3 kwartier te rijden naar Sedona en we besluiten route 66 te laten voor wat het is. We weten niet precies waar we moeten zijn en nu is de geschatte aankomsttijd ook al 17:00.
Ik ga nu rijden want Jef wil ook wel even een tukkie doen. Hij valt nagenoeg direct in slaap. Ik geniet echter, want de weg naar Sedona is prachtig. De omgeving is groen en omgeven door rode rotsen.
Om een uur of vijf komen we dus aan in Sedona en rijden we naar Villa's of Sedona waar we 2 nachten een soort huisje hebben geboekt. Ik ben echt benieuwd hoe het eruit zal zien, want het was maar iets duurder dan een normale hotelkamer maar als we ons huisje betreden is het echt supergroot. We hebben een bovenverdieping en 2 slaapkamers. Ik had de kinderen een eigen bed beloofd maar dat is helaas niet zo. We geven het Kingbed dan maar weg aan Isabel en Jasper waar vooral Isabel erg blij mee is. Jef en ik redden ons wel in onze Queen.
Na een uurtje rijden we naar Upper Sedona om te gaan eten. Het is een leuk centrum en we gaan wat eten bij een pizza and pasta restaurant. We kiezen voor Jasper weer wat uit van het kindermenu maar nu hebben we een beetje pech. Nou ja hij dan, want zijn pizza is niet zo groot en hij had wel veel trek. Wij hebben allemaal pasta dus helaas kan hij geen puntje pizza bietsen van ons. Hij is niet zo tevreden haha. Hij heeft wel gewonnen met pesten terwijl wij wachtten op ons eten. Het duurde dit keer wel wat langer.
We beloven Jasper een ijsje na het eten en die is zo groot dat hij 'm niet opkan. We hebben hier een vriezer dus daar kan hij morgen nog wel van genieten.
Het zwembad is tot 22:00 open dus ik ga met Isabel en Jasper naar het zwembad wat we helemaal voor onszelf hebben. Ze vermaken zich prima en ik schrijf mijn blog.
Om 23:15 gaan we naar bed toe en de ruimte in dit huisje is echt heerlijk!
Comments
Post a Comment